Sekcja tenisa ziemnego

Historia sekcji

Z dokumentów klubu wynika, że druga z kolei, po sekcji piłki nożnej, była sekcja tenisowa. Już w 1908 w Cracovii grano w tenisa, pierwszymi graczami byli naturalnie piłkarze, którzy grywali na kortach w parku dr. Jordana. Urządzano nawet turnieje, lecz były to imprezy całkowicie sporadyczne.

Pierwsze wzmianki o początki sekcji tenisowej Cracovii sięgają roku 1910, w którym jak to wynika ze „sprawozdania wydziału klubu za lata 1910/11" liczyła 21 zawodników. Wydzierżawiono od gminy miasta Krakowa dwa boiska, położone na tyłach pawilonu parkowego, przebudowano je na korty tenisowe i udostępniono zawodnikom. A już w 1911 zorganizowano pierwszy turniej mistrzostwo Krakowa. W klasie pierwszej, w grze pojedynczej, zwyciężył Władysław Szwede, w grze podwójnej Władysław Szwede i Jerzy Leszczyński (wszyscy jak łatwo się domyśleć byli zawodnikami Cracovii).

W pierwszym zarządzie sekcji tenisowej znajdowali się dr. Jerzy Bielawski, J. Leszczyński oraz Władysław Szwed, którzy przyczynili się w ogromnym stopniu do spopularyzowania tego sportu wydzierżawiając w 1911 od Krajowego Związku Turystycznego dziewięć kortów (położonych przy zbiegu dzisiejszej al. Słowackiego i ul. Czystej - w tym momencie trudno nawet sobie nawet wyobrazić tyle kortów w tej częsci miasta). Gdy Cracovia rok później posiadał już własny stadion, znalazły się tam cztery własne korty.

Trenerem był świetny szkoleniowiec tenisowy i piłkarski, FrantiĹĄek KoĹželuh. Na rozegranych w 1912 drugich, a w dwa lata potem czwartych mistrzostwach Krakowa, Władysław Szwede zdobył pierwsze miejsca. Opiekę nad sekcją sprawowali wówczas: Tadeusz Zabierzewski oraz Franciszek Jachieć, Józef Lustgarten i Stanisław Szeligowski.

Sekcja po wojnie została reaktywowana 1 września 1924, kierował ją nadal Tadeusz Zabierzewski, przy współudziale M. Frąckiewicza, A. Mirockiego, Z. Rosengartena i W. Szembeka. Mieli oni trudne zadanie odzyskania pozycji w krakowskim tenisie, ponieważ działająca już od czterech lat sekcja AZS, grupowała najlepszych zawodników, z Władysław Szwede na czele. Klubowe kontakty ograniczały się do spotkań z drużynami krakowskimi: AZS, Jutrzenką, Sokołem oraz Katowickim KT i Pogonią ze Śląska. W tym okresie barw biało-czerwonych bronili: Helena Sławikowska, Zofia Wajdzianka, Jan Prochowski, Gustaw Ladau i Wiktor Szembek. W 1924 Cracovia została przyjęta na członka Polskiego Związku Lawn Tenisowego i była inicjatorką powołania Krakowsko-Sląskiego OZTL. W skład zarządu wchodził z ramienia klubu, Tadeusz Gajda.

W latach następnych tenisiści Cracovii odgrywali coraz poważniejszą rolę, już w skali ogólnopolskiej. Pojawiły się nowe nazwiska utalentowanych zawodniczek i zawodników: Landauowa, Marguliesowa, Zglińska, Reben, Turnau, Horain, Czyżowski. Kapitan T. Gajda ufundował w 1925 puchar przechodni, który był dla zawodników biało-czerwonych cenną nagrodą. Zdobywali go J. Prochowski (1925, 1927), W. Horain (1928, 1929), potem Andrzejewski, dr Liebling, aż stał się własnością K. Herbsta.

Pierwsze rozgrywki drużynowe o mistrzostwo okręgu odbyły się w 1928 roku. Cracovia uplasowała się na czwartej pozycji, za AZS, Krakowskim KT, Katowickim KT, a przed „Sokołem" Kraków. W mistrzostwach Polski Cracovia zdobyta dwa pierwsze miejsca wśród juniorów: w singlu przez Witolda Horaina i w deblu przez W. Horaina i Zygmunta Czyżewskiego. W roku później nastąpiła zmiana najlepszym polskim juniorem został Z. Czyżewski. Na listach klasyfikacyjnych PZLT Horain w 1929—30 zajmował dziewiątą lokatę, a dr O. Liebling w 1930—33 byt w pierwszej dziesiątce.

W roku 1930 Cracovia była organizatorem dużego turnieju o mistrzostwo Małopolski. Grę pojedynczą wygrał W. Horain. Wkrótce, wraz z kilkoma innymi zawodnikami przeszedł do AZS. Pod nowym kierownictwem rotmistrza Grudniewicza młodzi i nowi tenisiści starali się utrzymać czołową pozycję. W latach 1934/35 Cracovia znów stała się najsilniejszą sekcją w Krakowie. Trzeba jednak przyznać, że wówczas poziom tenisistów podwawelskiego grodu nie był najwyższy. Corocznie pierwsze miejsca w mistrzostwach okręgu zajmowali nasi zawodnicy: Ogrodziński (1935—39), Herbst (1935—36), Liebling (1935), Lechner (1937, 1938) oraz panie: Bielecka (1935), Sławikowska (1936).

W drużynowych mistrzostwach okręgu w 1939 po pierwszej rundzie zdecydowanie prowadziła Cracovia przed Krakowskim Klubem Towarzyskim, Katowickim Klubem Tenisowym i Bata. Na liście klasyfikacyjnej okręgu odpowiednie miejsca zajmowały panie: Potuczkowa drugie, Babirecka —czwarte, oraz panowie: Ogrodziński trzecie, Lechner czwarte, Gajewski siódme, Drozdowski dziewiąte i Łabużek dziesiąte.

W roku 1945 trzeba było odbudować sekcję od podstaw, już na wiosnę, jako pierwsza w kraju, wznowiła działalność. Kraków, w porównaniu z innymi ośrodkami najszybciej zorganizował życie sportowe. Niemal równocześnie z odnową sekcji reaktywowany został okręgowy związek. W sierpniu wznowił działalność Polski Związek Tenisowy, który do roku 1948 miał siedzibę w naszym mieście. Kraków przez kilka lat był, obok Warszawy, najsilniejszym ośrodkiem w Polsce, a odbudowane korty biało-czerwonych stały się centralnym ośrodkiem. Sekcją kierował dr Wiktor Szembek oraz Adam Gajewski, Krzysztof Herbst, Ada Schram, Jan Schram, Zgigniew Ulberski i Stanisław Michalski. W skład zarządu PZT weszli Wiktor Szembek, Krzysztof Herbst i F. Dziuba.

CDN - --COCO 11:56, 2 sie 2006 (CEST)

Historia sekcji opracowana została na podstawie książki jubileuszowej "KS Cracovia: 80-lecie".

Sukcesy

4 x mistrzostwo indywidualne Polski (1937, 2 x 1946, 1960)
12 x indywidualne MP juniorów

Zobacz też

• Status sekcji tenisa ziemnego KS Cracovia