|
|
| Linia 32: |
Linia 32: |
| }}W Cracovii rozegrał 306 meczów. Reprezentant Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Wicemistrz Europy juniorów (1961). Najlepszy technik w ostatnim 50-leciu klubu. Zmarł 26 stycznia 2004. | | }}W Cracovii rozegrał 306 meczów. Reprezentant Polski we wszystkich kategoriach wiekowych. Wicemistrz Europy juniorów (1961). Najlepszy technik w ostatnim 50-leciu klubu. Zmarł 26 stycznia 2004. |
|
| |
|
| === Krzysztof Hausner - dziś skończyłby 60 lat === | | {{DoWyjasnieniaPrawAutorskich|powod=Źródło TP! - a kto jest autorem ?}} |
| 13 marca 1944 w Krakowie urodził się Krzysztof Hausner. Zaczynał kopać piłkę na boisku Nadwiślanu, skąd trafił do... Unii Tarnów. Jednak już w wieku 16 lat założył pasiastą koszulkę.
| |
|
| |
| Wraz z kolegami klubowymi - rówieśnikiem Januszem Kowalikiem i starszym o półtora roku Andrzejem Rewilakiem oraz Szołtysikiem i Musiałkiem z Górnika Zabrze w latach 1960-1962 tworzył trzon reprezentacji Polski juniorów, która w owym czasie odnosiła duże sukcesy (m.in. srebrny medal turnieju UEFA, czyli ME juniorów, w Portugalii w 1961).
| |
|
| |
| Szybki i fenomenalnie wręcz wyszkolony technicznie prawoskrzydłowy - nie miał może aż takiego instynktu snajperskiego jak jego kolega z przeciwnej strony boiska - Kowalik - niemniej miał cechę, której nieco brakuje obecnym skrzydłowym Pasów. Wspaniale centrował, zarówno z boiska, jak i z rzutów rożnych. To po jego asystach Kowalik strzelał najwięcej goli.
| |
|
| |
| Hausner potrafił także czasem sam odwrócić losy meczu â nagłym szarpnięciem i pięknym rajdem manewrując obronę i nie dając szans bramkarzowi przeciwnika. Jeden z takich rajdów, zakończony golem dał Cracovii skromne zwycięstwo 1:0 w I-ligowym meczu z bardzo mocnym wówczas Ruchem Chorzów (jesienią 1966). Gol ten przeszedł do historii nie tylko ze względu na swoją urodę, ale i przez to, że został odnotowany w znakomitym felietonie Jerzego Pilcha â âO kunszcie nogiâ:
| |
|
| |
| "Uroiło mi się, że na niedawny mecz Cracovii z Ruchem znowu idę z ojcem, że stary wierny kibic Ruchu pod pozorem bólu zęba, a w istocie z nerwów, papierosa popala, że z tyłu widać nasz blok na Smoleńsk, że Krzysiu Hausner urywa się obrońcom niebieskich i samemu Wyrobkowi, co jak zawsze broni w żółtym swetrze, strzela bramkę..."
| |
|
| |
| Do historii przejdzie także kilka innych goli Krzysztofa â nie strzelił ich może zbyt wiele, ale wszystkie były przepiękne. Do dziś pamiętam Jego bramkę w II-ligowym meczu z Lechem. Wierzcie mi â śliczne bramki Makucha z Lubinem, czy Bani z Piastem âmogą się schowaćâ przy tej akcji. Jaka szkoda, że wtedy nie było takich jak obecnie możliwości utrwalania gry. Uwieczniona na taśmie gra Hausnera mogłaby być bowiem wspaniałym materiałem szkoleniowym.
| |
|
| |
| Jednocześnie - w odróżnieniu choćby od Kowalika â był On człowiekiem bardzo skromnym i nie dbał o publicity. Po niespodziewanym wyjeździe Kowalika na Zachód (w lutym 1967) na Krzyśka spadł ciężar liderowania drużynie. Niestety â choć twardy na boisku - jako człowiek Hausner był bardzo wrażliwy i dość słaby psychicznie - i ... nie utrzymał tego ciężaru.
| |
|
| |
| W tym okresie jednak talent Krzysztofa został dostrzeżony przez ówczesnego selekcjonera kadry - Michała Matyasa - i Hausner wystąpił w meczu reprezentacji z Luksemburgiem (16.04.1967). Nie był to występ zbytnio udany (nie tylko dla Krzyśka, ale i dla całej reprezentacji. "Kompromitujący" wynik 0:0 oznaczał koniec reprezentacyjnej kariery Krzysztofa, kosztował także posadę selekcjonera Matyasa â mimo, że nie oni byli najbardziej winni temu remisowi.
| |
|
| |
| âWarsiawkaâ nie potrafiła jednak wybaczyć tego, że w ataku zagrał Hausner, a nie legionista Pieszko. I mimo tego, że w lidze Krzysztof grał dobrze, strzelając gole w Cracovii i Wiśle, czy (później) pomagając swoimi asystami Andrzejowi Jarosikowi z Zagłębia Sosnowiec zdobyć tytuł króla strzelców â drzwi reprezentacji zostały przed nim zatrzaśnięte)
| |
|
| |
| Hausner rozegrał w barwach Cracovii 306 spotkań (w tym 227 ligowych), strzelając w nich 59 goli. Wielu kibiców nie mogło mu wybaczyć tego, że po epizodzie w Sosnowcu znalazł się po drugiej stronie Błoń. Jednak kibice mogli nie wiedzieć, że (podobnie jak to było w zbliżonych czasowo przypadkach Henryka Stroniarza i Kazimierza Kmiecika) - przejście to nie było całkiem dobrowolne.
| |
|
| |
| Krzysiek na polskich boiskach kariery nie zrobił. Szkoda, że nie urodził się kilkadziesiąt lat później. Jego styl gry â walka na całym boisku okraszona od czasu do czasu celnym strzałem â na pewno bardzo przypadłby do gustu trenerowi Stawowemu. Niezbyt dobrze powiodło mu się też za Wielką Wodą, w klubach polonijnych â gdzie próbował szczęścia na koniec kariery. Wrócił do Polski i zajął się trenerką.
| |
|
| |
| Trenował juniorów i rezerwy Pasów, Kalwariankę, Świt Krzeszowice, Spartę Kazimierza Wielka, Puszczę Niepołomice oraz juniorów KS Grzegórzecki. Niestety - Jego natura nie potrafiła się dostosować do realiów codziennego życia. To syndrom wielu piłkarzy, którzy nie bardzo mogą się odnaleźć w nowej rzeczywistości, na jaką trafią po zejściu z murawy.
| |
|
| |
| Szkoda, że nie ma organizacji, która by wsparła takie wrażliwe osoby jak Krzysiek. Istnieją wprawdzie fundacje typu "Gloria Victis", ale ich rola kończy się na przyznaniu zapomogi pieniężnej. A przecież nie o to chodzi. Gdyby Krzyśkowi ktoś podał pomocną dłoń - może nadal spotykalibyśmy Go na "Ziemi Świętej", na której trybuny wracał tak chętnie.
| |
|
| |
| Do końca życia zachował pasiastą duszę. Niestety... Jeden z najbardziej typowo krakowskich akcentów w Cracovii, chłopak z Kazimierza, zmarł przedwcześnie 26 stycznia 2004 roku. Na pewno został tam w górze ciepło przyjęty przez drużynę z Kałużą, Parpanem, Gędłkiem, Styczniem, Sperlingiem, Chruścińskim, Mazurem i innymi świetnymi piłkarzami broniącymi pasiastych barw na niebiańskich boiskach. Cześć Jego pamięci.
| |
| | |
| ''Źródło: Teraz Pasy! - 13.03.2004''
| |
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
