Tadeusz Glimas: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 30: | Linia 30: | ||
| latatrener = | | latatrener = | ||
| klubytrener = | | klubytrener = | ||
}}{{medalista | |||
| trofeum = złoty medal.png | |||
| tytuł = Mistrz Polski | |||
| rok = 1948 | |||
| sezon = 1948 | |||
}} | }} | ||
Wersja z 22:24, 8 cze 2008
Tadeusz Glimas | |||
| |||
Informacje ogólne | |||
---|---|---|---|
Imię i nazwisko | Tadeusz Wojciech Glimas | ||
Urodzony | 17 lutego 1925, Kraków, Polska | ||
Zmarły | 13 maja 1969, Kraków | ||
Pozycja | Obrońca | ||
Wzrost | 174 cm cm | ||
Waga | 76 kg kg | ||
Wychowanek | Cracovia | ||
Kluby | |||
Lata | Klub | Występy (gole) | |
1945-1957 | Cracovia | ||
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju | |||
Reprezentacja narodowa | |||
Reprezentacja Polski | 4 | ||
j - jesień, w - wiosna |
Mistrz Polski 1948 |
Tadeusz Wojciech Glimas urodził się 21 stycznia 1925 w Krakowie, zmarł 13 maja 1969 w Krakowie.
Doskonały lewy obrońca Cracovii i jej wieloletni kapitan. Od najmłodszego kopał "w Pasach", a w I drużynie zadebiutował tuż po wojnie (8.04.1945 w meczu towarzyskim ze Zwierzynieckim). Przebojem wdarł się do pierwszej jedenastki, i był jej podstawowym zawodnikiem, a po zakończeniu kariery przez Parpana - kapitanem Pasiaków. Z tego też tytułu, a także ze względu na "jedynie słuszne" w owych czasach robotnicze pochodzenie często zmuszany był do udziału w propagandowych imprezach. Po latach przyznał, że nie robił tego z wielką chęcią, ale bał się, że odmowa może zaszkodzić zarówno jemu jak i Cracovii. Takie to były czasy. Wierny Cracovii od początku aż do końca kariery (ostatni mecz zagrał w maju 1957 przeciwko Piastowi Gliwice) - Tadeusz Glimas rozegrał w Cracovii 412 meczów (w tym 234 ligowe strzelając w tych ostatnich 53 bramki). Talent Glimasa został także dostrzeżony przez selekcjonerów kadry, w której rozegrał 4 mecze (debiut: 30.10.1950 Sofia, Bułgaria - Polska 0:1, ostatni mecz: 14.09.1952 Praga, Czechosłowacja - Polska 2:2). Reprezentował także Polskę na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952.