Stefan Fryc: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 31: Linia 31:
|                        klubytrener =  
|                        klubytrener =  
}}'''FRYC Stefan''' urodził się 19 sierpnia 1894, zginął w sierpniu 1944 w Powstaniu Warszawskim.  
}}'''FRYC Stefan''' urodził się 19 sierpnia 1894, zginął w sierpniu 1944 w Powstaniu Warszawskim.  
 
{{medalista
|            trofeum = złoty medal.png
|              tytuł = Mistrz Polski
|                rok = 1921
|              sezon = 1921
}}
Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski.
Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski.



Wersja z 21:56, 8 cze 2008

Stefan Fryc

Stefan Fryc.jpg

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Stefan Fryc
Urodzony 19 sierpnia 1984, Nowa Wieś Szlachecka (Liszki), Polska
Zmarły sierpień 1944, Warszawa
Pseudonim 'Moryc'
Pozycja Obrońca
Wzrost 178 cm cm
Waga 76 kg kg
Wychowanek Cracovia
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon Rozgrywki - występy (gole)
1921
1922
8 (0)
6 (0)
1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Kluby
Lata Klub Występy (gole)
1910-1926
1927
Cracovia
Legia Kraków
14 (0)
liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
1922-1924 Polska 8 (0)

j - jesień, w - wiosna


FRYC Stefan urodził się 19 sierpnia 1894, zginął w sierpniu 1944 w Powstaniu Warszawskim.

Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski.

Syn Izydora i Jadwigi z Kozłowskich uczęszczał do krakowskiego Gimnazjum św. Anny (1907-1914), ale naukę przerwała wojna i egzamin dojrzałości złożył w trybie eksternistycznym (1918). Wcielony do armii austriackiej (wrzesień 1914) walczył na froncie serbskim i włoskim (podoficer). 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i w składzie 6 pal (już jako oficer) walczył na froncie ukraińskim i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920).

Karykatura z 1921 roku przedstawiająca boiskowe dokonania Stefana "Moryca" Fryca.

Był słuchaczem Akademii Handlowej w Krakowie (1919-1920) pracując jednocześnie (po zakończonej wojnie) jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego. Przeniósł się następnie do Powszechnego Banku Kredytowego, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej.

Piłką nożną zainteresował się w okresie gimnazjalnym (1910), kiedy to został członkiem Cracovii. Od października 1911 (wszedł do pierwszego zespołu) do listopada 1926 (zakończył karierę sportową) rozegrał w jej barwach 313 spotkań. Z drużyną tą zdobył tytuł mistrza Polski (1921) i rozegrał (1922-1924) 8 meczów w reprezentacji narodowej (podczas meczu z Rumunią 3 września 1922 w Czerniowcach był jej kapitanem). Wystąpił także na IO. Zarówno w Cracovii jak i reprezentacji grał na pozycji lewego obrońcy. Wraz ze swym kolegą klubowym Ludwikiem Gintelem tworzył na początku lat dwudziestych najlepszy duet obrońców w kraju. Panowała dość powszechna opinia, że był typem "kosyniera" dybiącego na kości przeciwników. W kampanii wrześniowej walczył w stopniu por. rez. art., choć żadne szczegóły nie są znane. W czasie okupacji przeniósł się do Warszawy, gdzie był żołnierzem AK. Aresztowany przez gestapo został przez sąd doraźny Policji Bezpieczeństwa skazany na śmierć (lista z 9 listopada 1943 zawiera 50 nazwisk). Nie wiadomo w którym miejscu został rozstrzelany.