Stanisław Podzoba: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
| zdjęcie = | | zdjęcie = | ||
| pełneimięinazwisko = Stanisław Podzoba | | pełneimięinazwisko = Stanisław Podzoba | ||
| kraj = | | kraj = POL | ||
| dzien_urodzenia = 2 | | dzien_urodzenia = 2 | ||
| miesiac_urodzenia = 1 | | miesiac_urodzenia = 1 | ||
| Linia 58: | Linia 58: | ||
[[Kategoria: Lekkoatleci|Podzoba, Stanisław]] | [[Kategoria: Lekkoatleci|Podzoba, Stanisław]] | ||
[[Kategoria:Reprezentanci|Podzoba, Stanisław]] | |||
Aktualna wersja na dzień 19:25, 22 lut 2024
| Stanisław Podzoba | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Stanisław Podzoba | ||
| Kraj |  Polska
| ||
| Urodzony(a) | 2 stycznia 1940, Wężerów | ||
| Wiek | 84 l. | ||
Stanisław Podzoba urodził się w 1940 r. Lekkoatleta (biegacz).
Pochodzi z Wężerowa koło Słomnik. Swoją karierę rozpoczynał w wojsku zachęcony przez Tadeusza Fiszbacha. Zachęcił go aby po powrocie z wojska udał się do Cracovii. Bezpośrednio po zakończeniu wojska w 1962 Stanisław Podzoba udał się na Stadion lekkoatletyczny przy Al. 3 Maja. Spotkał tam zasłużonych działaczy i trenerów: dr. Aleksander Moroz, Stanisław Buchała. Został skierowany do trenera biegaczy Witolda Białokura.
Przez trzynaście lat bronił barw Cracovii. Podczas halowych mistrzostw Europy w Belgradzie 7 miejsce na dystansie 3 km. Dwukrotny Mistrz Polski i trzykrotnie wicemistrz w biegach przełajowych. Dwukrotny halowy Mistrz Polski na 3 km. Wicemistrz Polski w biegach na stadionie dystans 5 km. Brązowy medalista Mistrzostw Polski na stadionie na dystansach 5 i 10 km.
Nadal aktywny, startuje średnio w 10-12 imprezach każdego roku. W swojej kategorii wiekowej jest zazwyczaj najlepszy.
Rekordy kraju:
| Wyniki | Data | Zawody |
|---|---|---|
| 8.03,8 | Halowy Mistrz Polski, dystans 3 km |
O Podzobie
Stanisław Podzoba urodził się w 1940 r. Lekkoatleta, zawodnik Cracovii
Pochodzi z Wężerowa koło Słomnik. Swoją karierę rozpoczynał w wojsku zachęcony przez Tadeusza Fiszbacha. Zachęcił go aby po powrocie z wojska udał się do Cracovii. Bezpośrednio po zakończeniu wojska w 1962 udał się na Stadion lekkoatletyczny przy Al. 3 Maja. Spotkał tam zasłużonych działaczy i trenerów: dr. Aleksander Moroz, Stanisław Buchała. Został skierowany do trenera biegaczy Witolda Białokura.
Przez trzynaście lat bronił barw Cracovii. Rozpoczął uprawianie lekkoatletyki podczas służby wojskowej w Elblągu. W 2. połowie lat 60. i na początku lat 70. był czołowym długodystansowcem w Polsce. Na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie zajął 8. miejsce w biegu na 3000 metrów. Na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii odpadł w eliminacjach na tym samym dystansie.
Był mistrzem Polski w biegu przełajowym na 3 km w 1968 i na 7,5 km w 1970, wicemistrzem w biegu przełajowym na 3 km w 1967, na 8 km w 1969 i na 6 km w 1971, a także w biegu na 5000 metrów w 1970. Zdobył również brązowe medale mistrzostw Polski w biegu przełajowym na 3 km w 1966, w biegu na 5000 metrów w 1969 i w biegu na 10 000 metrów w 1970. W latach 1969-71 startował w pięciu meczach reprezentacji Polski w biegu na 10 000 m, odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne.
Rekordy życiowe:
800 m – 1:53,0 (2 lipca 1969, Katowice)
1000 m – 2:24,5 (1 maja 1967, Wałcz)
1500 m – 3:47,8 (15 maja 1966, Warszawa)
3000 m – 8:05,0 (22 czerwca 1972, Warszawa)
5000 m – 14:03,2 (1 czerwca 1968, Warszawa)
10 000 m – 29:13,6 (1 maja 1970, Warszawa)
3000 m prz. – 8:55,8 (11 października 1969, Łódź)
3000 m (hala) - 8:27,5 (13 marca 1971, Sofia)
źródło:[1]