Stefan Fryc

Stefan Fryc
Informacje ogólne
Imię i nazwisko	Stefan Fryc
Urodzony	19 sierpnia 1894, Nowa Wieś Szlachecka (Liszki), Polska
Zmarły	listopad 1943, Warszawa
Pseudonim	Moryc
Pozycja	obrońca
Wzrost	178 cm
Waga	76 kg
Wychowanek	Cracovia
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon	Rozgrywki - występy (gole)
1910 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924 1925 1926	- tow - 2 (0) * tow - 5 (0) ** MG - 3 (0), tow - 22 (0) *** MG - 3 (0), tow - 15 (1) b.d. - - tow - 7 (0) b.d. KA - 6 (0) MP - 8 (0), KA - 6 (0) MP - 6 (0****), KA - 10 (0) KA - 10 (0) KA - 10 (0) - KA - b.d. * W 1911 brak składów i strzelców 1 meczu (4:1) ** W 1912 brak składów i strzelców 2 meczów (2:5 i 0:0) *** W 1913 brak składów i strzelców 1 meczu (2:1) **** oraz jeden gol stracony, gdy stał w końcówce meczu stał na bramce
↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Debiut	1911-10-08 Pogoń Lwów - Cracovia 0:1
Ostatni mecz	1926-11-28 Cracovia - Wawel Kraków 4:0
Kluby
Lata	Klub	Występy (gole)
1910-1926 1927	Cracovia Legia Kraków	14 (0)
↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
1922-1924	Polska	8 (0)
j - jesień, w - wiosna

Mistrz Galicji 1913

Mistrz Polski 1921

Brązowy medalista MP 1922

Karykatura z 1921 roku przedstawiająca boiskowe dokonania Stefana "Moryca" Fryca.

Karykatura z 1922

Karykatura z 1924

Stefan Fryc 1914 r.

Stefan Fryc

Stefan Fryc w setnym meczu w barwch Cracovii

Stefan Fryc - piłkarz, urodził się 19 sierpnia 1894. Reprezentacyjny obrońca Cracovii, olimpijczyk, mistrz Polski. Rozstrzelany przez Niemców w 1943.

Syn Izydora i Jadwigi z Kozłowskich uczęszczał do krakowskiego Gimnazjum św. Anny (1907-1914), ale naukę przerwała wojna i egzamin dojrzałości złożył w trybie eksternistycznym (1918). Wcielony do armii austriackiej (wrzesień 1914) walczył na froncie serbskim i włoskim (podoficer). 1 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i w składzie 6 pal (już jako oficer) walczył na froncie ukraińskim i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920). Był słuchaczem Akademii Handlowej w Krakowie (1919-1920) pracując jednocześnie (po zakończonej wojnie) jako urzędnik w Banku Kupiectwa Polskiego. Przeniósł się następnie do Powszechnego Banku Kredytowego, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej. Piłką nożną zainteresował się w okresie gimnazjalnym (1910), kiedy to został członkiem Cracovii. Od października 1911 (wszedł do pierwszego zespołu) do listopada 1926 (zakończył karierę sportową) rozegrał w jej barwach 313 spotkań. Z drużyną tą zdobył tytuł mistrza Polski (1921) i rozegrał (1922-1924) 8 meczów w reprezentacji narodowej (podczas meczu z Rumunią 3 września 1922 w Czerniowcach był jej kapitanem). Wystąpił także na IO. Zarówno w Cracovii jak i reprezentacji grał na pozycji lewego obrońcy. Wraz ze swym kolegą klubowym Ludwikiem Gintelem tworzył na początku lat dwudziestych najlepszy duet obrońców w kraju. Panowała dość powszechna opinia, że był typem "kosyniera" dybiącego na kości przeciwników. W kampanii wrześniowej walczył w stopniu por. rez. art., choć żadne szczegóły nie są znane. W czasie okupacji przeniósł się do Warszawy, gdzie był żołnierzem AK. Aresztowany przez gestapo został przez sąd doraźny Policji Bezpieczeństwa skazany na śmierć (lista z 9 listopada 1943 zawiera 50 nazwisk). Nie wiadomo w którym miejscu został rozstrzelany.

• Relacja z uhonorowania Stefana Fryca w dniu jego setnego meczu w barwach Cracovii

Stefan Fryc 1918 r.

Informacja o Stefanie Frycu podczas I wojny światowej

Illustriertes Österreichisches Sportblatt

Relacja o karze w dzienniku Illustriertes Österreichisches Sportblatt

Stefan Fryc z KS Cracovia został powołany do kadry poborowej XI pułku artylerii górskiej do Nagy Ida w Kaschau i usilnie oczekuje informacji od swoich kolegów sportowych.

Źródło: Illustriertes Österreichisches Sportblatt nr 42 z 27 listopada 1914

Śmierć

Wg niektórych autorów opracowań dziejów Cracovii (np J.Kukulskiego i A. Gowarzewskiego) inny były okoliczności śmierci - Stefan Fryc miał jakoby zginąć w Powstaniu Warszawskim w sierpniu 1944. Rok 1943 podają M.Pampuch i B. Tuszyński.